કાફી છે.

મે ક્યાં તારી જિંદગી માંગી લીધી  છે,

રહેવા માટે તારા પગનો તકિયો કાફી છે.

ભલે ને હોય સામા વાળા પાસે તલવાર,

મે કાયમ સામે કલમને ઉભી રાખી છે. 

જ્યાં સુધી મળી ન જાય એ પૂરેપૂરી,

મે પણ જાગી લેવાની હઠ પાળી છે.

લાગણીની રેસમાં સતત દોડી દોડીને,

હવે તો  મારી જાત પણ થોડી  થાકી છે.

જીવવા માટે એ પણ ઘણી થઈ જશે,

થોડી સારી યાદો મે પણ સંઘળી રાખી છે.

થાકી જવાયું એટલું સમજતા સમજતા,

એણે મારી પાછળ જિંદગી ખર્ચી નાખી છે.

લોકો કહે છે ' સૂફી ' પાગલ થઈ ગયા,

અમે તો બસ પ્રેમરૂપી મદિરા ચાખી  છે.

- અબુસુફિયાન હાંસ

સાથે છે...

તસ્વીર મારી ન એક પણ એની પાસે છે.

છતાં તસ્વીર મારી કાયમ એની સાથે છે.

એ ફોન કરે કે હું ફોન કરું, બધું એક જ છે,

અહી પ્રેમમાં આ બધી સ્પર્ધાઓ કોણ રાખે છે.

જીવ તો આપી દીધો તે  આખે આખો ભેટમાં,

એનાથી વિશેષ આ જીવ બીજુ શું ચાહે છે.

ન છૂટે કદી આપણઆ  અડીખમ સાથ ,

એવી દુઆ આ દિલ વારંવાર માંગે છે. 

રાતે એની તસ્વીરનો પ્રભાવ કેવો છે,

ચાંદની રાતના વાદળા પણ ઝાંખા લાગે છે.

અફસોસ એક વાતનો કાયમ રહી જશે ' સૂફી ' ને,

જીવ મારો છે ને અધિકાર બીજા ભાગે છે.

-  અબુસુફિયાન હાંસ

રડાવ્યો છે મને.

તે કેટલીય વાર રડાવ્યો છે મને,

તારી પ્રીતએ ખુબ  થકાવ્યો છે મને.

એનાથી વિશેષ ઉપકાર શું હોય શકે?

તે કેટલીય વાર પડતા બચાવ્યો છે મને.

શબ્દોને સંઘરી સંઘરીને મારા માથે મૂકી,

તે સતત તારા પ્રેમથી બિરદાવ્યો છે મને.

કેટલીય વાર ઘોર અંધારી રાતોમાં પણ,

તારી છબીએ દુઃખમાંથી ઉઘાડ્યો છે મને.

જીવનમાં દુઃખનો અંબાર છે તે છતાં,

તે સતત તારી વાતથી હસાવ્યો છે મને.

જગતના લોકની વાત શું કરે ' સૂફી '?

તેઓએ  વારંવાર હંફાવ્યો  છે  મને.

- અબુસુફિયાન હાંસ

અકળાય છે..

સાચી વાતો કરતા પણ માણસ અકળાય છે,

સારી વાતો પણ ક્યા કોઈનાથી સંભળાય છે.

તું વારંવાર કોને કહ્યા કરે તારા મનની વ્યથા,

વાત એની તો મહેફિલે મહેફિલે બદલાય છે.

એને કાયમ દુઃખ આપ્યા કરે છે તો પણ,

એ પુત્રની જમવાની ફિકર મા ને થાય છે.

ચાંદની રાતોમાં ઘણી વાર એવું પણ થાય,

આંખો પર એની યાદોની ઉંચી પાર બંધાય છે.

સંભાળીને મૂક્યા કર એક એક કદમ ' સૂફી ',

તારી સાથે  હર  કદમ પર અલગ ખેલ રમાય છે.

- અબુસુફિયાન હાંસ

મૂકી દે બાજુએ...

મૂકી દે બાજુએ, આ તારી ખોટી ખુમારી છે,

સાચવ તારી જાતને, આ ખરેખર બીમારી છે.

લઈ રહ્યો છું શ્વાસ આ કફોડી હાલતમાં પણ,

એ બીજું કઈ નથી, બસ ખુદા તારી મહેરબાની છે.

કોઇ આટલું કરગરે છે, બસ ઊભો તો રહી જા,

આજકાલ તને આ આટલી બધી શેની તુમાખી છે.

જીવનમાં જે કંઈ થયું છે આમ તો નથી થયું,

બસ એમાં કોઈની ને કોઈની મદદગારી છે.

હસતા  જોઈ લઉં છું બે - ચાર જણાને,

બસ મારી મહેનતની આ જ કમાણી છે.

એનાથી વિશેષ શું જોઈએ બીજું ' સૂફી ' ને,

 તારો  સાથ પણ છે,  ને રાત  ચાંદની છે.

કરગર્યા ન કર.

બધાની સામે તું કરગર્યા ન કર,

સાવ ખુદાને તું અવગણ્યા ન કર.

રમવું હોય તારે તો મેદાન છે,

કોઈની જિંદગીથી તું રમ્યા ન કર.

સાથે છે તો સમય વિતાવી લે,

આમ શાહીનની જેમ તું ઉડ્યા ન કર.

લડી લે જિંદગીના     આ     સફરમાં,

સાવ  નાના.  પથ્થરોથી તું     ડર્યા ન કર.

તારી સાથે તો છે દુઃખને સાંભળનારા ' સૂફી '

 આમ   સાવ   તું   એકલો   રડ્યા ન   કર.

- અબુસુફિયાન હાંસ

નથી મળતી મને.

લઇ જાય એના અંતરમાં ચાલ નથી મળતી મને,

કરી દે જીવન પ્રસન્ન એવી  રાહ નથી મળતી મને.

વાતો તો ઘણી બધી થાય છે ચોતરફ બીજાની,

પણ તારી - મારી કોઈ વાત નથી મળતી મને.

વાટ જોઉં છું છે જેની ઘણા ય સમયથી,

એની ક્યાંય કોઈ ભાળ નથી મળતી મને.

ફસાવી મૂકે તને બસ મારા જ દિલમાં,

શોધી છે છતાંય એવી જાળ નથી મળતી મને.

 

બેસી શકું ચેનથી તારી યાદોને લઈને,

ક્યાંય એવી કોઈ પાળ નથી મળતી મને.

હરાવી દીધો હોય  યાદોની હરીફાઈમાં ' સુફી 'ને,

યાદોની ડાયરીઓમાં એવી વાત નથી મળતી મને.

- અબુસુફિયાન હાંસ

સાથે તું ફકત...

સાથે તું  મારી ફકત  મજલમાં નથી,

લાગણી તારાથી ફકત ગઝલમાં નથી.

ઈચ્છાઓ પૂરી થતા એ કહેવા લાગ્યા,

મજા હવે તમારી સાથે રહેવામાં નથી.

જીવી લે બસ  સાથે છું ત્યાં સુધી,

કમાન જિંદગીની મારા હાથમાં નથી.

વિશ્વાસ બધા પર આમતેમ ન કર,

વફાદારીનો  આ ગુણ બધામાં નથી.

આજે મિત્રો એના કહી રહ્યા હતા,

ચાહે છે જેને તું એ તારા કહ્યામાં નથી.

ઈશ્કની વાત કરવાનુ છોડી દે ' સૂફી '

ઈશ્ક કરવું તારી ઓકાતમાં નથી.

હોય છે

મુખથી કરેલા ઘા ધારદાર હોય છે,

                   શબ્દો  એના આરપાર હોય છે.

મળવાનું  હોય  જ્યારે   એને,

                 ખુશી એ દિવસની અપાર હોય છે.

ખૂલે આંખો જ્યારે સવારમાં,

                  સામે એનો ચિતાર હોય છે,

રહ્યા કર તું કાયમ ખુશખુશાલ,

                  તારી ખુશી પર જ મારો આધાર હોય છે,

વિતાવી લે સમય એની સાથે ' સૂફી '

                   સંગાથ એ ક્યાં વારંવાર  હોય છે.

   -  અબુસુફિયાન હાંસ

કરતો નથી ...

જાહેરમાં ક્યારેય રડતો નથી,

              દુઃખનું એલાન હું  કરતો નથી,

નુકસાન હોય તારું જ્યાં,

              ત્યાં તકરાર હું કરતો નથી,

તારા-મારામા વેર ભરે જે,

              એવી વાતમાં હું પડતો નથી,

રાહ સીધી, ચાલુ છું સીધો,

               કોઈને રાહમાં હું નડતો નથી,

કહે છે લોકો આવતા નથી,

               અલગારી છું, બધાને હું મળતો નથી,

કામ આવી જાઉં છું વખત પર દોસ્તોને,

              દોસ્તીમાં જાન દેવાની વાત હું કરતો નથી,

- અબુસુફિયાન હાંસ

 

તો માનું..

મેદાનમાં તો સૌ કોઈ દોડે,

             પહાડ પર દોડીને બતાવ તો માનું.

આમ સંગાથ રહેવાની  વાતો શું કરે

                કાંટામાં સાથે ચાલીને બતાવ તો માનું.

 કેટલાંય ને  રોજેરોજ  મળ્યા કરે,

               ક્યારેક જાતને મળીને બતાવ તો માનું,

સુખ હોય ત્યારે બધા જ હોય સાથે,

                દુઃખમાં એક કદમ ચાલી બતાવ તો માનું.

આમ  ' સૂફી ' તું  અછાંદસ શું લખે,

                  એકાદ ગઝલ લખીને બતાવ તો માનું.

- અબુસુફિયાન હાંસ

નથી મળતો...

બાગમાં ફૂલો ઘણાં ઉગ્યા બધે દેખાય,

           ફૂલોનો છતાં એક ગુલદસ્તો નથી મળતો.

સફરમાં મળે છે તો ઘણા બધા,

           પણ સાચો હમસફર નથી મળતો.

માર્ગ ઘણા બધા મળે છે છતાં,

             મન સુધી પહોંચવાનો રસ્તો નથી મળતો.

મળે છે ઓનલાઈન એ રોજ,

              પણ ઓફ્લાઈન નથી મળતો,

મળે છે ઘણા માણસો રોજ,

               પણ સાચો સારથી નથી મળતો,

વ્યસ્તતાની વાતમાં ' સૂફી ' પણ ઓછો નથી,

               એ પણ મને ક્યારેય અમસ્તો નથી મળતો.

-  અબુસુફિયાન હાંસ

સોશિયલ મીડિયા

અવાજ આપતા એક ન સાંભળે,

 સ્ટેટ્સ મુકતા સો પૂછે, એનું શું?

હોસ્પિટલમાં એક પણ ન આવે,

 ગેટ વેલ સુન સો મૂકે, એનું શું?

રડે ત્યારે કોઈ પણ ન આવે, 

ચૂપ થાય ત્યારે સો પુછે, એનું શું?

રોજ આવે ને રોજ જાય, 

જરૂર પડે ત્યારે ન આવે, એનું શું?

રસ્તે ચાલતા કાંટો વાગતા, 

સો ના ગ્રુપનો એક ન પૂછે, એનું શું?

દિલનાં ઘા કોઈન પૂછે 'સૂફી' 

 લોહી નીકળતા સૌ કોઈ પૂછે , એનું શું?

-અબુસૂફિયાન હાંસ

મા નો જીવ

                 

                   નામ એનું જેકી. ઘણો ડાહ્યો છોકરો. તેની પિતાનું નાની વયે અવસાન થયેલું. ત્યાર બાદ મા અને દીકરો ઘરમાં એકલા જ રહે. મા સવારે કામ પર જાય દીકરા માટે જમવાનું બનાવી જાય. રમે કુદે ઘરમાં આવીને જમે અને ફરી રમવાની વાત. બાળક તો એવું જ હોય ને? પછી સાંજે મા નો આવવાનો સમય થાય એટલે ઘર ના બારણે માં ની રાહ જોવા બેસી જાય. આવતાવેંત જ દીકરાને ભેટી પડે. મા દીકરો સાથે જમે અને થોડી વાર સુખદુઃખ ની વાતો કરીને સુઈ જાય.

                આવી જ રીતે જીવન ચાલ્યા કરતું. દીકરો મોટો થઇ સ્કૂલે જતો થયો. ભણવામાં ખૂબજ હોશીયાર 
બનતો ગયો.  જોતાવેંત માં જ ૧૨ પાસ કરી કોલેજ માં પ્રવેશ મેળવ્યો.  ૧૨ માં સ્કૂલ માં પ્રથમ આવ્યો. આમેય. એ તો હોશિયાર જ હતો. જેમ જેમ એ પ્રગતિ કરે તેમ તેમ તેની મા ખૂબજ તનતોડ મહેનત કરીને ફી ના પૈસા ભેગા કરવા લાગ્યા. કોલેજ ચાલુ થઈ. અમીરોની મિત્રતા સાથે અમીરો ના શોખ બંધાવા માંડ્યા. આ વસ્તુ કદાચ બધા ને જ થઈ જાય. એ જે કહેતો તે તેની મા કઈ પણ કરીને આપવા તૈયાર થઈ જતી. કોલેજ માં આગળ વધતા તેને પ્રેમ નો રંગ લાગ્યો. તેને એક પ્રેમિકા મળી ગઈ.  તે શહેરની અને થોડી આધુનિક હતી. અને જેકી સીધોસાદો છોકરો હતો. પ્રેમનો રંગ લાગતા તેની ચાલ બદલાઈ ગઈ.  તે તેની મા સાથે ગમેતેમ વર્તન કરવા લાગ્યો. તેનું આ વર્તન તેની મા ને જરાય સારું લાગતું નહિ. તેની મા વધુ દિવસ ચિંતા માં રહેવા લાગી. તેનું ભણતર બગડવા લાગ્યું. દિવસ ના આખો દિવસ ફરતો. ન કોલેજ ન ઘરે.  તેની મા તેને ઘણો સમજાવતા છતાંય તે ન સમજતો.  તે તેની મા થી નફરત કરવા લાગ્યો.
                 એક દિવસ સૂર્ય જાણે શું કાળો કોપ વરસાવી રહ્યો હતો. જેકી અને તેની પ્રેમિકા ફરવા ગયા. તેણે આજે પણ તેની મા ને જાણ કરી ન હતી. તેથી તેની મા ચિંતા માં તેની વાર જોઈને બેઠી હતી. ત્યાજ કોક એ આવીને કહ્યું કે તમારા દીકરા નું અકસ્માત થયું છે તે ગામ ની હોસ્પિટલ માં છે.  તે તરતજ દોડીને ત્યાં પહોંચી ગઈ. દીકરાની નફરત છતાંય માં નો જીવ તેને ત્યાં સુધી ખેંચી ગયો. દીકરો ખાટલે બેભાન પડ્યો હતો અને તેનો હાથ કપાયેલો હતો.  મા ની આંખ માં થી આંસુ ની ધારા ચાલુ થઈ ગઈ.
               દીકરો હોશ માં આવ્યો. પહેલા તેણે તેની પ્રેમિકા ને બૂમ પાડી.  કોક એ કહ્યું એ તને અહિંયા મૂકીને ચાલી ગઈ. ત્યાં તેની મા તેની પાસે ગઈ. મા ને રડતી જોઈ તે આંખના આંસુ ન રોકી શક્યો. માને ભેટી ને રડવા લાગ્યો. બન્નેનો રડવાનો અવાજ સૂર્યાસ્ત સાથે ધીમે ધીમે અસ્ત થતો ગયો.

( સત્ય ઘટનાથી પ્રેરિત)
                             લખનાર: અબુસુફિયાંન હાંસ્